Ölüm yaşamın bir parçasıdır ve çocuklar kendilerine göre bunun farkındadırlar. Duygusal olarak bağlı olmadığımız zamanlarda ölümü konuşmak daha kolaydır. Çocuklar yürüyüş de gördükleri ölü böcek, kuş v.b. merak ederler, çok detay sorar, incelerler. Yetişkinler bu soruları itici bulabilir, ancak ölümü tanımanın bir yoludur. Çocuklarımıza ölümü konuşma fırsatlarını değerlendirirsek, onlara gerekli bilgiyi verebilir ve başlarına geldiğinde duyguları ile başa çıkabilmeyi öğretebiliriz. Korunmaya değil ehli rehberliğe ve doyurucu cevaplara ihtiyaçlara vardır. Kitaplar, hikayeler, günlük deneyimler ile konu işlenmelidir.” Öldü” kelimesini kullanmak çok önemlidir, sizin de bahsettiğiniz gibi’’ göçtü, sonsuz uykuda’’ dememek önemlidir.
Oyun çağında çocuğun ölüm korkusu yetişkinden farklıdır. Çocukların ölüm korkularının altında yalnız kalma, koruyucusuz kalma korkusu vardır.
3-4 yaş çocuğu için ölüm; sadece canlılar için değil, cansızlar için de geçerlidir.
5 yaşında ölümün geri dönülmez olduğunu kavramaya başlar ve ürkütücü olabilir. Çocuk, yakınlarının ölüp ölmeyeceğini sık sık sorar. Bu yaş çocukları mezar ve gömülme ile ilgili sorular sormaya başlarlar. En merak ettikleri konular; Ölüler toprak altında ne yerler? Karanlıktan korkmazlar mı? Böcekler onları yemez mi? gibi konulardır. Bu sorular aslında çocuk için ölümün bir son, geri dönülmez bir bitiş olduğu düşüncesini kavradıklarını gösterir.
Genel olarak; konuşmaya hazır oldukları ve istekli oldukları zamanların farkına varmak önemlidir. Çocuğunuz soru sorduğunda, öncelikle soruyu iyi anlamalı ve somut bir şekilde bildiklerinizle cevap verilmelidir. Çocuğunuzun sorularına kısa, sade, dürüst, duygusal olmayan bir dilde ve soruya hitap eden cevaplar verilmelidir.
Son olarak ölüm konusunu sizinle herhangi bir konuda olduğu gibi rahatlıkla konuşabileceğini ve ne zaman ihtiyacı olursa istediği soruyu size sorabileceğine dair çocuğunuzu telkin etmeniz önemlidir.
Comments