Oyun, 0-6 yaş çocukları için bir iletişim aracı, sosyal ve duygusal sorunları çözümlemede destektir. Zorlandığı durumlarda baş etmeye, yeni davranışları deneyimlemesine ve düşünce yaratmasına yardımcı olan oyundur. Ayrıca beceri gelişimini desteklediği bazen de sadece zevk için oynadığı savunulmaktadır. Temel olarak oyun öğrenmek için bir araç olduğu belirtilmektedir. Her çocuğun gelişimi ile paralel olarak oyun oynama biçimi de değişmektedir. İlk yaşlardaki çocuklar için oyun; hareketlerinin sonucunu öğrenmek iken daha sonraki yaşlarda paralel oyuna geçiş olur. Yaş ilerledikçe paralel oyunda bir iniş görülür ve işbirlikçi oyunda artış gözlenir. Yaşı büyüdükçe hayal gücü genişledikçe oyunları daha çok dramatizasyon biçimini alır. Grup oyun ve kurallarına uyumları artar. 6 yaş civarında sosyal norm baskısını hissetmeye başladıklarında ise rekabet etmeye, kazanmak için kuralları değiştirme istekleri artar.
Yaşlara Göre Oyunun Yeri ve Gelişimi:
1 yaş çocuğu, oyunda çevre etkenlere duyarlı, dikkatini çeken her şeye tepki verir, dikkat süresi çok kısa, dikkatini verirken amaç gütmez, enerjik, sosyal, ve talepkardır.
1 yaş çocuğu, kaba motor aktiviteleriler tercih eder, ince motor konusunda daha pek gelişmemiştir; beceriden ziyade keşif amaçlı davranışlar sergiler, şekilsiz-sınırsız materyalleri sever (kum, su, hamur). Nesneleri itmek, çekmek, doldurmak, boşaltmak, atmak vs ilgisini çeker. Hareketlerin sonuçları ilgisini çeker, kapıyı açmak kapatmak, kovala yakala oyunu, kapakları açma-kapatma gibi. 1 yaş çocuğu, zıt hareketleri inceler, deneyimler. Uzun süre bir aktivitede kalmasa da nispeten bağımsızdır, kendini kısa süreli oyalayabilir. Bu yaş için bol çeşitli ama basit oyun materyalleri sunarken, tehlike yaratabilecekleri ayırmak gerekmektedir.