Çocuğunuz uzlaşmaya çalışıyor ya da yalvarıyorsa:
“Sordun ve cevapladım,” ya da “Sen sordun ve ben de çoktan cevabımı verdim.”
“Sana bir kurabiye daha vermeyeceğim için moralin bozuk. Moralimiz bozulduğunda ne yapmak bize iyi gelir?” Bu hislerini yönetmeye ve sorunu çözmeye odaklanmalarını sağlayacaktır. *Çocuğunuzun dinlemediğini hissediyorsanız, mesajınızın daha iyi iletilmesini neyin sağlayacağını düşünün. Tekrar mı ediyorsunuz? Söyleniyor musunuz? Eğlenceli bir şey mi ekliyorsunuz? Söyledikleriniz mantıklı mı gelmiyor? Çok mu konuşuyorsunuz? Bir çocuğun yapabileceğinden daha fazla anlayış bekliyor olabilir misiniz? Bunlar genellikle insanların sizi duymalarına engel olur.
"Bitirdiğini hissetmek için neye ihtiyacın var?" - Çocuğunuz gitme zamanı geldiğine dair talimatlara direniyorsa. Bu da işe yarayabilir...
"Gitmeye hazır hissetmen için ne yapabilirim?"
Öfke alevlendiğinde:
“Burada neler oldu merak ediyorum.” (“Ne yaptın böyle?!” demek yerine)
“Kızgın hissetmen hiç sorun değil— Ben olsam ben de öyle hissederdim. Yapabileceğini hissettiğinde bana anlatabileceğin kelimeler bulmaya çalış ki ben de bir cevap bulmana/ihtiyacın olanı almana yardım edebileyim." - Jenni P
"Kızgın olman sorun değil ama kabalık etmen sorun."
"Önce sakinleş, sonra konuş. Sakinleşmek için yardıma ihtiyacın var mı yoksa bunu tek başına yapabilir misin?"
"Kızgın olduğunu görüyorum. Ama birilerini incitmen, bir şeyleri kırman ya fırlatman kabul edilebilir bir şey değil." Eğer çocuğunuz öfkesini dışa vurmaya devam ediyorsa, şunu deneyebilirsiniz: "Bu____yi kaybetmeye değer mi? Ben burada sakinleşmene yardım etmeye çalışıyorum ki ____yi kaybetmeyesin." Makul bir sonucu kulanın, yaşına uygun ve çocuğun daha önce herkes sakinken uyarıldığı bir şey olsun. Ailelerin bir sakinleşme planı yapmalarını hararetle öneriyorum ki böylece yetişkinler ve çocuklar öfke patlayıverdiğinde hangi adımları izleyeceklerini bilirler. Planınızda şu unsurları kullanın:
a) size planınızı hatırlatacak "orada kal" ya da "dur" gibi bir anahtar kelime
b) "öfke patlamalarının" 10 kez zıplamak, ellerini çırpmak ya da 11’den geriye doğru saymak şeklinde ortaya çıkmasına yardımcı olacak bir eylem,
c) nefes almayı hatırlamak,
d) kendine şu soruyu sormak: neye ihtiyacım var?,
e) daha sonra neye ihtiyacı olduğunu söyleyen kelimeler kullanmak. Bu sorun çözücü bir tartışmaya yol açabilir. Aile plan kullanılmadığında ve incitme, kırma ve fırlatma gerçekleştiğinde bazı sonuçları olacağı konusunda önceden anlaşabilir. Ona sakinleşme planı konusunda yardımcı olacağınız konusunda çocuğunuza güven verin. Ailenin tüm üyeleri kullandığında bu strateji en iyi şekilde işe yarar.
Yemek Seçme:
"Yemek zorunda değilsin ama ailenin geri kalanı ile birlikte masada oturman gerekiyor."
“Bu yemeği süper-lezzetli yapmak için ona ne eklememiz gerekiyor?”
Uyku:
"Annen ve baban harika hissediyorlar çünkü bütün gece yataktan çıkmayarak harika bir iş çıkardığın için çok iyi uyuyabildik. Çok teşekkür ederim!" Bizi gururlandırmak ve iyi hissetmemize katkıda bulunmak isterler. Bunu başardıklarında bilmelerini sağlamak önemlidir.
“Uyku bedenimizin ve beynimizin büyüdüğü yerdir! Bu gece uyumayı sabırsızlıkla bekliyorum.”
“Daha sonra, seni yatağına yatırdıktan sonra, kitabımı okumak ve kendi sıcacık yatağıma tırmanıp uyumak için sabırsızlanıyorum”
Hüsran:
Hüsranla başa çıkmak için üç adım/ aşama vardır:
Çocuğunuza üzüntüsünü gördüğünüzü hissettirin (bu önemli hissetmesine yardımcı olur). “Arabayı fırlattın—moralinin bozuk olduğunu görüyorum.” Öfke nöbeti getiren çocuğunuzun omzuna elinizi koyun ve yavaşça “Biliyorum, evlat. Biliyorum.”
Bir duygu sözcüğü kullanın. “Kardeşin arabanı aldı ve şimdi kızgın görünüyorsun. Bu doğru mu?”
Duraklayarak çocuğunuza bu ilk iki adımı hazmetmesi için zaman tanıyın.
Çocuğunuza sorun çözümüne odaklanan bir soru sorarak onun mantıklı düşünmeye geçmesine ya da açıklayacak bazı kelimeler bulmasına yardımcı olun. “ 1) Ara vermeye, 2) Yeniden denemeye, ya da 3) Yardıma ihtiyacın var mı?”
Ne zaman/ o zamanlar (ya da … den sonra, önce/ sonra) da pek çok durumda kullanılabilir:
“Ne zaman ellerin temizse o zaman yemeye hazır olduğunu biliyorum.”
“Odanı topladıktan sonra kesinlikle yeni bir yapboza başlayabiliriz.”
“Önce dişlerimizi fırçalıyoruz, sonra LEGO’ları çıkarabiliriz.”
Dört yaşındaki çocuğum için genellikle beklentiler, durumlar ya da geçişler belirlemeye çalışıyorum. Genellikle şöyle diyorum: "Önce______, sonra _______ " ve ikinci kısmı onun istediği bir şey yapmaya çalışıyorum. Örneğin: "önce akşam yemeği, sonra tatlı." -Jamie W
Bir güç mücadelesini dağıtmak için:
"Sana yardım edebilir miyim_____?" Bu onları güçlü bir konuma sokar. Biz yalnızca yardımcı olmak için oradayızdır. Şunu bile ekleyebilirsiniz, "Seninle çalışmayı çok seviyorum" ya da "bana ne yapacağımı/nasıl yapacağımı gösterebilir misin?”
“Yapbozu şimdi mi kaldıracaksın yoksa ellerini yıkadıktan sonra mı?”
"Ayakkabılar." "Lazımlık." "Dişler." Seminer vermek yerine bir kelimelik ipuçları
“Bunu yapmayı tercih ettiğin bir yol var mı?" benim en sevdiklerimden biri. Çocuğa yönlendirme şansını tanıyor ve içsel motivasyonlarını ve sorun çözme becerilerini destekliyor
“Dışarı çıkma vakti. Vestiyere ellerin üstünde mi geleceksin ayakların üstünde mi?” (Elleriniz üzerinde yürümeye çalışın)
“Senin yaşındayken ben de XYZ’yi yapmakta zorlanırdım—sana yardımcı olmak için yapabileceğim bir şey var mı?”
“Dişlerini kim fırçalıyor? Anne mi Baba mı?” (Babayı seç, Babayı seç :) )
Diyelim ki yol güvenliği, ayakkabı bağlama, elleri yıkama konusunda bir uzmana ihtiyacınız var. Nasıl yapıldığını unutmuş gibi davranın. En kısa zamanda kontrolü ele alıp size nasıl yapacağınızı gösterirler
Sızlanma/ısrarla isteme:
"Hüsrana uğradığını duyabiliyorum ama neye ihtiyacın olduğunu duyamıyorum. Bir daha dene, dinliyorum."
“Her zamanki konuşma sesini kullandığında seni duyabilirim.”
"Daha nazik bir şekilde tekrar sor " bu azarlanıyormuş gibi hissetmeden görgü kurallarını gözden geçirmesine olanak tanır. Ayrıca sızlanır ya da yalnızca bir kelime kullanırsa ona "Bunu anlayabileceğim bir cümle içinde tekrar edebilir misin?" Kaynak: Andrea Nair